اﻣﮑﺎن ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی ﻣﺴﺎوی از اﻣﮑﺎﻧﺎت زﻧﺪﮔﯽ از ﺣﻘﻮق اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻓﺮاد ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ.

ﻣﻮاﻧﻊ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﺤﯿﻂ ﻣﺼﻨﻮع ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺑﺮای ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از ﺣﻀﻮر ﻣﺴﺘﻘﻞ و ﻓﻌﺎل اﻓﺮاد ﺑﺎ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎی ﺟﺴﻤﯽ و ﻣﺨﺪوش ﺷﺪن ﺣﻘﻮق ﺷﻬﺮوﻧﺪی آﻧﻬﺎ در ﺑﺮﺧﻮرداری از ﺗﺴﻬﯿﻼت ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺷﻮد.

در ﺗﻌﺎرﯾﻒ ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻬﺪاﺷﺖ، ﻣﻌﻠﻮﻟﯿﺖ ﺣﺎﺻﻞ اﺧﺘﻼل در راﺑﻄﻪ ﻓﺮد ﻣﻌﻠﻮل و ﻣﺤﯿﻂ زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ و ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ روی ﻣﯽ دﻫﺪﮐﻪ ﻣﻮاﻧﻊ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺪم دﺳﺘﺮﺳﯽ اﻓﺮاد ﻣﻌﻠﻮل ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ﻫﺎ و ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد.

ﻣﻌﻠﻮﻟﯿﺖ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﻓﻘﺪان ﯾﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎ ﺑﺮای ﺳﻬﯿﻢ ﺷﺪن در زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، در ﺳﻄﺤﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ دﯾﮕﺮان و ﺑﺎ ﻣﺤﺮوﻣﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﺮد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﻌﻠﻮﻟﯿﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

از ﻣﻌﻠﻮﻟﯿﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻫﻢ ﻧﺎم ﺑﺮده ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻨﺪه ﻣﺎﻫﯿﺖ و ﻣﯿﺰان درﮔﯿﺮی ﻓﺮد ﻣﻌﻠﻮل در ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ. ﻣﯿﺰان ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻧﻘﺺ، داﻣﻨﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ و ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺤﯿﻄﯽ، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎﺷﺪ.

چه کسی تضمین می کند ما در آینده دارای محدودیت حرکت نباشیم؟

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *