یکی از مهمترین و اساسی ترین مباحث روان شناختی انسان، تاب آوری است.تاب آوری به طور کلی به معنای انعطاف پذیری و یا ظرفیت ترمیم خود، پس از سختی ها و دشواری های پیش رو گفته می شود.
مهارت تاب آوری آموختنی و اکتسابی است.
نکاتی برای اینکه کودکانی آگاه به مهارت تاب آوری داشته باشیم:
- مسئولیت بسپارید: انسان های دارای مهارت تاب آوری مسئولیت پذیر هستند و مسئولیت رفتارها و تصمیمات شان را بر عهده می گیرند. در نتیجه حتما از دوران کودکی و سنین پایین مسئولیت هایی را متناسب با سن کودک به او بسپارید.
- آموزش توجه به خواسته های دیگران: این کار را از خودتان شروع کنید. به خواسته های فرزندتان توجه کنید و سعی کنید کودک را متوجه این رفتارتان کنید.
- انسانها موفق به دنیا نمی آیند: بسیار مهم و ضروری است که کودک را متوجه این مطلب کنیم که موفقیت کسب کردنی و به دست آوردنی است و انسانها همواره موفق به دنیا نمی آیند.
- درک اتفاقات ناخوشایند و احساسات: از کودکی به فرزندتان کمک کنید تا راجع به احساساتش صحبت کند.
- مدیریت احساسات ناخوشایند: به فرزندتان آموزش دهید که احساساتش را بشناسد.
- احساسات منفی گذرا هستند: مسئله مهم دیگر برای رشد مهارت تاب آوری در کودکان این است که او بداند احساسات ناخوشایند گذرا هستند.
- حمایت بیش از حد ممنوع: اجازه دهید تا فرزندتان با موقعیت های چالش برانگیز زندگی خودش رو به رو شود.
- کمال گرایی ممنوع: یک پدر و مادر کمال گرا فرزندی مجهز به مهارت تاب آوری تربیت نمی کنند بلکه یک کودک مضطرب را به جامعه تحویل می دهند.
- مهارت های زندگی را به فرزندانتان آموزش دهید.
- باید بدانیم همه کودکان شبیه به هم نیستند.
